Αυτό το blog είναι κάτι σαν ημερολόγιο. Όταν κάτι μου έρχεται στο μυαλό θα το γράφω!
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Πόσο ακόμα;
Πόσο κακό μπορείς να μου κάνει παραπάνω από αυτό που μου έκανε ήδη. Δεν υπάρχει χειρότερο απ' το να σε χειρίζεται ψυχολογικά ο άνθρωπός σου κι εσύ να κάθεσαι και να τον ακούς. Μόνο που τώρα νιώθω απίστευτη οργή και την βγάζω λίγη-λίγη εκεί όπου ανήκει.Του είπα ήδη πόσο εκνευρισμένη είμαι και πόσο κακό μου έχει κάνει. Και μου το γύρισε αλλιώς ο κύριος. Ότι του κάνει κακό που χωρίσαμε τόσο ομαλά, πως αν είχε με κάτι να νευριάσει μαζί μου θα με ξεπερνούσε πιο εύκολα, ότι τώρα τα βλέπει αλλιώς και τέτοια. Έλα να μαλώσουμε, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Έχω μπόλικα να σου πω και να βγάλω από μέσα μου. Γιατί πια έπαψα να σε λυπάμαι και να φοβάμαι μήπως σε στεναχωρήσω. Πλέον μ' ενδιαφέρει να είμαι καλά εγώ. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να στα πω ένα χεράκι. Ναι, ακόμα και τώρα φοβάμαι ότι μπορεί να με πιάσει πανικός ακόμα και να μιλήσω μαζί του-γιατί εκεί κατάντησα, να με πιάνει πανικός μόλις τον ακούω ή τον βλέπω-αλλά απ' την άλλη σκέφτομαι μήπως να τον πάρω αύριο κιόλας να τα ξεκαθαρίσουμε και να τελειώνω πια μ' αυτή την ιστορία. Τελικά όντως έπρεπε να μαλώσουμε και να χωρίσουμε. Αυτά τα ομαλά καθόλου δεν βοηθάνε. Αν είχαμε σκοτωθεί για κάτι τώρα θα τον είχα ξεπεράσει και θα ήμουν ήρεμη. Χωρίς άγχος, χωρίς πανικούς, ίσως και χωρίς συγκεκριμένους φόβους. Είναι πολύ αργά για να πάρω την απόφαση του τι θα κάνω μαζί του τώρα. Η νύχτα είναι κακός σύμβουλος. Θα το σκεφτώ το πρωί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου