Γκαντεμιά!

Τελικά το blog μου πρέπει να το ονομάσω η γκρινιάρα! Μπορεί να φαίνεται ότι γκρινιάζω πολύ τελευταία, αλλά τώρα μεταξύ μας πώς να μην γκρινιάξεις όταν η φράση "η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται" μετατράπηκε σε "η κακή μέρα...". Ξύπνησα το πρωί και ετοιμάστηκα να φύγω πίσω στο σπίτι μου, μια και Σαββατοκύριακο δε δούλευα! Βγάζω το πορτοφόλι από την τσάντα για να δω πόσα λεφτά έχω και το ξεχνάω πάνω στο τραπέζι. Το συνειδητοποιώ ενώ έχω φτάσει στα ΚΤΕΛ και πρέπει να βγάλω εισιτήριο. Ευτυχώς πάντα βάζω και σε άλλο μέρος της τσάντας μου λεφτά για ώρα ανάγκης. Έχοντας 5 λεπτά φτάνω στο λεωφορείο και συνειδητοποιώ ότι έχει κλείσει τις πόρτες και φεύγει. Ευτυχώς που δεν είχε κάνει όπισθεν ακόμα και το πρόλαβα. Μα κι αυτός ο οδηγός χάθηκε να περιμένει άλλα 5 λεπτά, αφού δεν ήταν η ώρα του ακόμα. Και τέλος όταν έφτασα σπίτι κατάλαβα ότι είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου τα γυαλιά της μυωπίας μου, οπότε πρέπει να βγάλω ένα Σαββατοκύριακο βάλε-βγάλε φακούς και κάτι σημειώσεις που χρειαζόμουν για ένα μάθημα. Ή φταίει το γεγονός ότι την προηγούμενη μέρα έχοντας μια συζήτηση με κάτι φίλους ευχαριστούσα την καλή μου τύχη που με ακολουθούσε τελευταία, και εκείνη μ' άκουσε και είπε να μου την κάνει* ή ότι είμαι ερωτευμένη και το μυαλό μου ήταν στο γεγονός ότι θα τον έβλεπα επιτέλους μετά από μια βδομάδα που είχα να τον δω!